Shanghai als een vugeltje..

Het besef kwam toen ik met mijn waterflesje in mijn hand door de nacht van Shanghai doolde, het 5 jaar geleden is dat ik zoiets heb gedaan. Het is zo lekker om door een stad te lopen waar je geen FUCK van begrijpt. In Nederland frustreert het me. Als ik langs een billboard fiets dat me niets zegt, Google ik het zodat alles weer in mijn bubbel past. Hier mag ik blij zijn dat een teken vertaald is naar het Engels. Ondanks de overkill aan mensen.. Shangai bevalt me wel.. en meestal stel ik me op als de grootste misantroop die er is en ik kan het bijna niet over mijn bek krijgen...maar.. die Chinezen.. wat een prachtig volkje is het...
Dit volk doet maar gewoon waar het zin in heeft, toekomst komt voor diegene waaraan het toekomt en het verleden is verlaten voor het heden... Nou dit was mijn inbreng voor nutteloze dichtdag. Mijn beeldvorming voor mijn Chinese medemens (Wat zijn het er trouwens godsgruwelijk veel!) begon bij het vliegveld.

Nog geen stap uit de aankomsthal en direct werd er een Chinees chanson ter hoge gebracht dat in menig ander taal ten hore wordt gebracht: 12.349.13 Chinezen die in koor zingen: TAXI!!! TAXI???!! TAXI!!..YOU SUR... NEED TAXI? Ik wil me niet als een globetrotter pure sang profileren maar inmiddels hou ik me aan mijn eigen gestelde vuistregel: ‘hoe dichter bij de gate, hoe groter de oplichter’. Het is lekker als je eigen gemaakte stereotypische ezelsbruggetjes zichzelf waarmaken. Deze sjoemelaar boot mij een prachtrit voor slechts 550 Yen. Ik antwoord zonder enige twijfel in mijn vermoeide lijf: ‘prima, wat jij wil nasale nasischijf’. Terwijl hij mijn adres vertaald in het Chinees, gluur ik even in mijn valuta boekje. Oh 550 Yen.. dat is slechts 55 euro.. Ik heb zo’n darkbrown vermoeden dat dit wel goedkoper kan. Toen ik dit tegen de beste man uit probeerde uit te leggen, trok hij pagina 1 van de bedrieger-Bijbel van de firma List&bedrog open.

Stap 1. ‘I don’t understand’. Natuurlijk jongen, als ik had gezegd dat ik liever 880 Yen voor het ritje wilde betalen stond je nu met pruttelende motor in de ontvangsthal. Op het moment dat hij doorhad dat deze façade geen stand ging houden, stapte hij snel over naar

Stap 2. ‘You name price’. Alarmbellen! Strikvraag! Aangezien je geen idee hebt wat het ongeveer moet kosten ga je al snel veel te hoog zitten. Zie dan nog maar lager uit te komen. Tip: dood negeren en met grote stappen je afstand tot deze parasiet vergroten. In sukkeldrafje draaft dit Chinese Shetland pony dan wel achter je aan. En jawel hoor: daar komt ie aangegaloppeerd. IVANCHOE!!! Dan volgt de uiteindelijke noodkreet. Zodra hij deze zin in de strijd gooit weetje dat dit zijn morning after pil is toen de abortuskliniek zijn deuren nog niet had geopend. A.k.a: laatste redmiddel

Stap 3. ‘This taxi safe, that Taxi no good’. We hebben een winnaar! Als ze met veiligheid gaan dreigen weetje dat het moraal inmiddels zo laag is als biefstukken bakken voor een groep veganisten. Ik heb geen zekerheid. Jou taxi kan net zo onveilig zijn als de volgende. Voor één iemand is deze taxi in ieder geval wel onveilig. Mijn portemonnee. Dus als je het niet erg vindt loop ik ff door.
Toen ik bij de reguliere taxistandplaats een uur in de rij had gestaan om een ‘normale’ taxi te krijgen, stapte er een klein oud nors kijkend Chinees dikkertje uit dat zijn lichaam had bedekt met een mouwloos hemd met van die vetvlekken erop. Deze man gaf mij twee zekerheden. Kon het nog duidelijker zijn dat deze Chinees geen woord Engels sprak (lees: beter te vertrouwen) en mocht Dick Advocaat een Chinese stand-in nodig hebben dan kan je deze man prima inhuren. Voor slechts 10 euro bracht hij mij naar mijn hotel.
Zodra ik eenmaal in zijn auto gesitueerd was en we met steevast 120 op de teller als een soort Alberto Tomba, slalomde door het slome verkeer wist ik: dit is zo’n goeie. Dit is zo’n oud communistische rouwdouwer. Wat nou voorrang? We zijn allemaal gelijk dus ik haal je zowel rechts als links in, en anders toeter ik je de berm in. Dit was zo’n taxichauffeur die tussen het einde van het asfalt en de vangrail nog plek zag om zijn taxi tussendoor te drukken. Kijk, daar hou ik van. Een man die mogelijkheden ziet.

Maar die Chinezen wat een prachtvolkje. Naar de supermarkt gaan? Prima! Omkleden??? Waarvoor? Vrouwen schuifelen door de supermarkt in nachtjaponnetjes met van die bordeelsluipers eronder. Mannen rollen in verband met de warmte de T-Shirts zo hoog op dat het navelpluis tentoongesteld is. Ik draai de hoek om langs de pakken melken en jawel hoor.. Twee chinezen staan daar in blote bassie zo lang te converseren dat de sinaasappelsap vanzelf in pulp veranderd. Als ik die semi-nudisten iet te lang aangluur kijken ze me aan met een blik van: ‘Heb ik iets van je an?’ Nee vriend, ik dacht het niet.
Dit tafereel is niet alleen in de supermarkt; overal lopend op straat, rijdend op de scooter, leven ze strikt volgens het nudistisch geloof. Kleren maken de man..overbodig.

Wat wel bloed irritant is dat Chinezen geen personal space kennen. Ze gaan overal zo dicht tegen je aan staan. In rijen, taxistaanplaatsen, bij de wc, dat mijn aura helemaal van slag is. Als ik na deze twee maanden niet geïnsemineerd ben met 42 verschillende samples spermatozoïden is het een klein budhistisch wonder.

Inmiddels ben ik aan het lesgeven in Hangzhou. Maar over die vervelende kutkoters...die ik een enkeltje balkon wil geve....ik bedoel lieve kindertjes later meer.

Even een feitje voor de weet.
Een kent Chinees slechts 5 leeftijdscategorieën:
- baby
- peuter
- tiener
- 20/30
- 107, zo niet ouder