goedkoop = duurt lang

Schiphol is afgezet. Scanderende mensen lang de A9. Ik verwacht huilende moeders die vragen of ik hun kind wil zoenen. De weg zal bezaaid zijn met rozenblaadjes en Maxima fluistert in mijn oor of ik haar van haar maagdenvlies wil ontdoen.

Late het duidelijk zijn: Ik ga er van tussen.
Ik neem het er van. Op de bonnefooi, Oant sjen, A goejuh, op naar het enige beloofde land dat nog niet klaar met mij is.

Dankzij mij onoplettendheid en Oer Hollandse gedrag vlieg ik voor 40 euro goedkoper, twintig uur om. Een rechtstreekse vlucht is zo 2010. Ik vlieg eerst naar Dubai en moet daar tien uur wachten op mijn volgende vlucht naar Shangai. Bloody Dubai! Als ik dat verdomme had geweten was ik wel naar de Hema geweest zodat daar de hele theedoeken afdeling naar me kon gluren. Daar heb ik die Tot-kijk-Oliesjeiks niet voor nodig. Kon ik ook maar van dat vliegveld af maar ik zit zo vast als aambeien op een aarsflap. Een stap over de drempel van het vliegveld resulteert in een Visum van zoveel duuuzende pegels. Wat ik daar dan maar ga doen? Plakken cake in de lengte snijden en onwennig rond paraderen als een Edwin van der Sar zonder doel, hoezo?

Morgen zal ik dan uiteindelijk naar Shangai vliegen. Twee dagen rondslenteren. Om vervolgens op zondag naar Hangzou je reizen. Ach Hangzhou.. Het prachtige Hangzhou.. Bekend van wereldberoemde plekken als.... en....... En vooral niet vergeten dat .... er is geweest die toen dat fenomenale internationale gebouw van ...... heeft neergezet. kortom: Ik kan niet wachten!

Als ik daar geen Chinees teken van leven krijg weet ik het ook niet meer. Ik kom boeddhistisch terug.. de pens is er al. Het is mij nog eigenlijk helemaal niet duidelijk wat ik precies ga doen. Engelse les geven aan kleine kinderen voor een Dare to Dream project. Prachtige Engelse zinnen als: Are you famous in the neighbourhood? I only know stone coal English. Do you wanna touch my milk farmer dog hair? en natuurlijk: You think I'm gonna teach you English? Can you dream? Dream more nice further.
Voordat die Chinese kinderen doorhebben wie ze voor de rest van hun leven heeft verpest, zit ik alweer veilig in het vliegtuig richting huis.

Ik hoop dat iemand deed leest en anders is het een soort bezigheidstherapie zoals concluderen dat een file vaak komt door teveel auto's.