Mijn wraak is zoetzuur

Het is officieel: afgelopen vrijdag ben ik op Chinese wijze gecastreerd. Mijn ballen zullen binnenkort als lekkernij in de sojasaus worden gedompeld en als Dutch Dumplings worden aangesmeerd. Ik vind het allemaal prima. Tegenwoordig herken ik de man in de spiegel niet meer. Ik ben een schim van mezelf, geen knip voor mijn neus waard, een fiets zonder spaak, Maria zonder kaak, een pan zonder koek of Stevie Wonder met een boek. Hoe dit zo alles, vraagt u zich af?
Simpel:Het ligt allemaal aan die verdomde Chinezen. Gelukkig heb ik grof geschut teruggeschoten. Maar laat ik om te beginnen bij het begin beginnen.

Vijf dagen per week werk ik met kinderen. Klassen met 46 schreeuwende k*tk*ters van dertien jaar die mijn meegemigreerde migraine monsterlijk voeden...tenminste dat zou je denken. Laat het niet zo zijn dat met mijn verfijnde fragiele postuur en het feit dat ze bij het zien van blauwe ogen de pupillen krijgen van een gemiddelde sensation-white bezoeker, in mijn voordeel werkt. Bij de binnenkomst op mijn eerste dag voelde ik me als een lopende in- geoliede voorbinddildo op een lesbienneorgie: De OOOooh en Aaaahs en andere onverstaanbare superlatieven schoten te kort. Het was alleen jammer dat na mijn openingspraatje er naar me gekeken werd alsof het relaas in het Chinees uiteen had gezet. Ze verstonden er werkelijk geen ene drol van. Inmiddels gaat het na vijf dagen wat beter. Ze kennen alleen de basis woorden zoals rijst, voetbal en videogames. Maar fabriceer ik er een complete zin van knijpen de ogen samen alsof ze moeten kijken onder de kier van de deur.

Aangezien mijn ballen momenteel ergens in de zoetzure saus liggen te weken kan ik de volgende zin ook prima ten gehore brengen: Chinese kinderen zijn echt te schattig voor woorden. Ze zijn zo bescheiden dat hardop spreken in het openbaar een no go is. Als ik in de klas naar ze toeloop om te horen wat ze nou precies brabbelen, kruipen ze het liefste onder de plavuizen. Sommige jongens schreeuwen op Nederlands niveau maar dat zijn de excessen. De meerheids is stil, zwijgzaam en bescheiden. Maar nu de reden waarom ik hier zonder ballen zit (mag ik wat tromgeroffel?): Ik leer ze zingen en dansen. Ja juist, ik. De man waarvan de enige loepzuivere zang zijn klaagzang is, en de man die wekelijks met sleuteltje nummer 12 zijn heup aanschroeft omdat ander het zooitje uit elkaar dondert. Die man leert via simpele reggaenummertjes kindertjes Engels. Hoe ze fatsoenlijk een joint in elkaar moeten flansen zal in week 2 aan bod komen. De hele week stond in het teken een dans creëren voor de openingsceremonie van dit zomerkamp. Afgelopen vrijdag kwamen 1500 kinderen en ouders even kijken waarom de kinderen sinds deze week ineens zo allemachtig druk zijn: Presante: MOI!
De openingsceremonie had 1 codewoord: Voorbereiden. Die Chinezen oefenen het oefenen zodat ze tijdens het beoefen van het beoefening de oefeningen zodanig geoefend hebben de eerste de best oef! Van oefening niet ongeoefend er uitkomt. Ik vraag ze naar het Chinese vertaling van spontaan. Oef! Dat moeilijke woord moest even in de vertaalmachine gegooid worden. Zelfs de openingsfilmpjes kwamen veertien keer voorbij. Bij elke zin moet ook systematisch synchroon geklapt worden en gaat het mis, dan wordt ook daar weer op geoefend. Voor iemand die persoonlijk de ‘wan’ voor ‘orde’ heeft geplaatst, is deze structurele wijze van voorbereiden een werkelijke marteling van jawelste. Gelukkig had ik een plan.

Tijdens de openingsceremonie werd ik uiteindelijk op het podium gevraagd om wat te vertellen over het prachtige Nederland. Zoals de meeste weten ik ben zo nationalistisch als het vreemdelingenlegioen. Die fictief gestelde grenzen waarbinnen de gebeurtenissen ervoor moeten zorgen dat mensen zich met elkaar verbonden voelen, is slechts eenmaal per twee jaar: EK en WK en daarna is het gevoel van liefde voor ons polder, kolder. Desalniettemin stond het Chinese mokkeltje erop dat ik iets over het prachtige Nederland ging vertellen. Is goed Sum Dum Ho als jij dat wil,doe ik dat. Ik ben de moeilijkste niet.

De spotlichten schijnen op mijn knar. De membraam in de microfoon is nog vochtig van de vorige spreker. Voordat ik op het podium ben gevraagd heb ik meerdere keren in de zaal gekeken om te kijken of er toevallig geen andere Hollander aanwezig is. Gelukkig was dit niet het geval. Mijn powerpoint presentatie begint met Koning Willem de 4de en Maximale Maxima. Ook hier wordt er geklapt om elke zin. Niet dat ze mij verstaan ofzo maar het Chineze mokkeltje naast me, vertaalt elke zin. Als een volleerde kinderfluisteraar zwaai ik tussen de vertaling door naar de 46 koppen die mijn klas vormen. Dan de laatste slide. Ik vraag 1500 Chinezen om de volgende Nederlandse zinnen na te spreken. Mijn Chinese compagnon vertaald deze vraag en ondertussen vis ik mijn camera uit mijn zak. Dit moet vastgelegd worden.

1. Goedendag, hoe gaat ie met jou?

Na het uitspreken van deze oer Hollandse openingszin, echoën 1500 chinese klankkasten dit redelijk soepel naar mij terug. Ik ben enigszins verbaast. Op naar zin 2.

2. Godverdomme, ik zei: rijsttafel 6 daar moet ook sambal bij!

Ik kan mijn lachen niet inhouden en dit is achteraf ook te zien op het schuddende beeld van de camera. Schools en luidkeels en (inclusief de ‘r’ die als een ‘l’ wordt uitgesproken) lepelen ze deze zin even op. Het lijkt wel alsof het in de genen zit. Helaas ondersteunt deze site geen filmmateriaal maar zodra ik thuis ben zal dit filmpje geupload worden, geen zorgen. Mijn plekje in de hel is gereserveerd. Lekker warm bij het vagevuur koffieslurpen met Sadam, kan niet wachten#lml!

Oh ja nog 1 ding. Veel Chinese kinderen hebben alleen een Chinese naam en geen Engelse. Het is gebruikelijk dat de leraar ze een Engelse naam geeft. Inmiddels heb ik al enkele namen uitgedeeld. Er heet er al 1 Lisa, Daniel (Daniel was te moeilijk dus heet hij Dan) en ik heb een sneu Chineesje met een bril Herman genoemd. Om een of andere reden blijft die naam nog niet zo goed bij hem hangen. Zijn er nog mensen die hun naam vereeuwigt willen hebben in de vorm van een Chinees wonderkind? Roept u maar! Jorryt Fleur zal als Jollyt Fleul naar voren komen (ook dit zal gefilmd worden). Wordt ongetwijfeld vervolgt.

Teaser: Dit weekend ben ik per ongeluk beland in een: Chinese semi gay club, karaoke bar en heb ik levende slakken in zure saus gedipt en opgeslurpt. Maar daarover volgende keer meer.